లోహ విహంగాల చప్పుడు...

లోహ విహంగాల చప్పుడు బాల్యంలో చాలా యిష్టం...

ఆకాశంలో కదలని రెక్కలతో వేగంగా ముందుకు

దూసుకుపోతుంటే చూడటం ఎంతో యిష్టం...
అంతా నా వంకే చూస్తున్నారనే భ్రమతో 

చేతులు ఊపుతూ చూడటం మరీ ఇష్టం...

పరుగులు పెట్టి బైటికి వచ్చి 

ముందు నేనే చూడాలని,

అందరికీ నేనే చూపాలనే ఉత్సాహం.

తర్వాత పడే బెత్తం దెబ్బలు సైతం 

లక్ష్యం చేయనని  మొండితనం.

ఇష్టం పెరిగింది వయసుతో...

అదే ఉత్సాహం పిల్లలలో...

వారిలో నన్ను నేను చూసుకుంటూ...

అదే ఉత్సాహం...అంతే ఆనందం..

రెక్కలొచ్చిన  పిల్లలు గూడు వదిలి
అదృశ్యమయ్యారు 

ఆ విహంగాల హోరులో...

రాలేరు  వెనుదిరిగి

డాలర్ల మోజు తీరకుండా...

కాలేరు దూరం 

పబ్బుల కల్చరు నుంచి..
బైట పడలేరు 
కేసినోల వలనుంచి....

సంక్రాంతి  లేదు ,ఉగాది లేదు...

దసరా, దీపావళి తెలియనే లేదు...

పలకరింపుకి సమయం లేదు...

మెయిలు తప్ప మాట లేదు...

ఇపుడు కూడా 

ఆ విహంగాల చప్పుడు అంతే ఇష్టం...

ఇప్పుడు కాక పోయినా ,

ఎప్పటికైనా... 

వారిని తిరిగి తెచ్చేది ఆ చప్పుళ్ళేననే ఆశతో...