విరహోత్పాతం

నాటా మాట ఉగాది సంచిక-2013 లో ప్రచురించబడిన నా కవిత 

శ్రీ || విరహోత్పాతం ||

తొలిసారి విన్న నీ పలకరింపు
తీయగా నా చెవిలో
నాదనర్తనం చేస్తూనే ఉంది

తొలిసారి పంపిన నీ ప్రేమ సందేశం
చదివిన కళ్ళు
సిగ్గు పడిన విషయం
తలిచే నా మది...
నిత్యం మంకెనపూలు పూస్తూనే ఉంది.

తొలిసారి నిన్ను చూసిన క్షణం
నా కళ్ళలో మెరిసిన మెరుపు
నా చీకటి మదిని
కాంతివంతం చేస్తూనే ఉంది.

తొలిసారి నీ చేతిని తాకిన క్షణం.
మంచుపూలు సుకుమారంగా
ఎదపై జారిన ఆ అనుభూతి...
గ్రీష్మాన్ని సైతం హేమంతంగా మారుస్తూనే ఉంది.

'నిన్ను' మాత్రమే ప్రేమిస్తున్నాననే
అందమైన నిజాన్ని విన్న
విప్పారిన కళ్ళు ఆశ్యర్యంగా చూసిన
చూపుల తాకిడి నా ఎదలో సృష్టించిన
తరగల నురుగుల్ని నా మనసు
ముఖానికి రుద్దుకుంటూనే ఉంది.

నా ప్రేమ ఊసుల్ని బిడియంగా విన్న
నీ చెవి లోలకుల కదలిక
గుండె గడియారంలో
వలపు డోలనాలు చేస్తూ,
మనసుని ప్రతి క్షణం ఉల్లాసపరుస్తూనే ఉంది.

నీ చేతి గాజుల్ని సవరించిన
చూపుడువేలుతో
దేనిని తాకినా ఆ సవ్వడినే తలపిస్తూ
వళ్ళంతా ప్రకంపనలు సృష్టిస్తూనే ఉంది.

నీతో కలిసి నడిచిన ప్రతి అడుగు
నీవు లేకుండా కాలు కదపనని
మొరాయిస్తూనే ఉంది.

నీ పెదవెంగిలి చేసిన శీతల పానీయపు గొట్టం
నీదైన జ్ఞాపకాల అలమరలో
ఇంకా భద్రంగానే ఉంది.

నీతో గడిపిన ప్రతి మధుర క్షణం
నీవు లేని చేదు జ్ఞాపకాన్ని సైతం
తీయని తేనియలా మార్చేస్తూనే ఉంది.

మనసుకి ఎంత నచ్చజెప్పుకున్నా,
ఆకలితో ఉన్న అజగరం...
చిక్కిన లేడిని నిదానంగా మింగుతున్నట్లు
నీ వియోగం నన్నుకబళిస్తూనే ఉంది,
విరహ తిమిరం... వలపు వెలుగుని తాగేస్తున్నట్లు
అంతులేని విషాదం
నా ఆనందాన్ని అహరహం అదిమేస్తూనే ఉంది. @శ్రీ.

(తల్లి) ప్రేమంటే ?

గుక్క పెట్టి ఏడ్చే బిడ్డను 

అక్కున జేర్చుకొనే తల్లి కంట్లోని 

నీటి పొర చెబుతుంది 

వందమందిలో ఉన్నా 

ఆకలితో అల్లాడే పసి పాపకు 

చిరుగుల చీర కప్పి 

స్తన్యమందిస్తూ 

ఆ తల్లి మరిచే సిగ్గు చెబుతుంది 

మండువేసవిలో

ఆటలకి పరుగులెత్తే 

పిల్లడి జేబులో 

తల్లి ఉంచే ఉల్లి చెబుతుంది 

తడిసి వచ్చిన బిడ్డడి 

తల తుడిచి గుండెలపై 

తల్లి వ్రాసే విక్స్ వాసన చెబుతుంది 

బిడ్డకు సూదిమందు వేస్తుంటే 

బాధతో విలవిలలాడుతూ 

ఆ తల్లి మూసుకొనే కన్ను చెబుతుంది 

గడగడలాడించే చలిలో 

బిడ్డ పాదాల వేళ్ళపై 

కంబళి సరిచేసే 

అమ్మ వేళ్ళ వణుకు చెబుతుంది 

తల్లికి తలకొరివి పెట్టేందుకు 

నిప్పుకట్టె పట్టుకొనే బిడ్డ చేయి 

ఎక్కడ కాలుతుందో?

అని మూసిన కన్నుల చాటున 

ఆందోళన పడే నిర్జీవ నేత్రాలను 

అడిగితే  చెబుతుంది                    @శ్రీ

"విజయోత్సాహాల ఉగాది "

ప్రేమను ప్రేమించు...ప్రేమకై!...గ్రూప్ నిర్వహించిన ఉగాది కవితల పోటీలో 'ప్రథమ బహుమతి' పొందిన నాకవిత...ఈ విజయాన్ని          శ్రీ విజయ నామ సంవత్సరంలో  అందరికీ పంచుతూ....మీ మిత్రుడు @శ్రీ 

||విజయోత్సాహాల యుగాది ||....(ఉగాది కవితల పోటీకి)

నవపల్లవ కుసుమ పరాగాన్ని మోసుకొచ్చే 'పిల్ల'గాలుల పరిమళాలు.
మామీచిగురు తిని మత్తెక్కిన కోకిల ఆలపించే మధుర గీతికలు.
సీతాకోక చిలుకల కోలాహలాలు
కొమ్మలకున్న ప్రతి సుమాన్నీ పలకరిస్తూ
మోహావేశంతో మధుసేవనానికి తొందరపడుతూ మధుపాలు చేసే ఝంకారాలు.

తేటికాటు తిన్న పూబాలలు సిగ్గుతో తలలు దించుతూ
పుప్పొడి అంటిన తుమ్మెద పాదాలనుమకరందాలతో అభిషేకిస్తూ,
ఆ పాదాలను తుడిచే సుమదళాలు.

వన్నెల వయ్యారుల కొప్పులలో మత్తెక్కించే మల్లెల సౌరభాలు.
జడ చాటున దాగి పరిమళాల జావళీలు పాడే విరజాజుల మాలికలు.
యువకుల మనసులలో దూసుకుపోయే మదనుని అదృశ్య శరాలు.

నలుదిశలా వేవేల వర్ణాలతో సర్వాలంకార శోభితమై
నందనవన సౌందర్యాన్ని తలదన్నేభూలోక ఉద్యానవనాలు.
శుకపికాల సంగీత సమ్మేళనాలు.

నన్ను గెలిచేందుకు కాముని తోడు తెచ్చుకున్నావంటూ,
విజయ వాసంతుని పరిహసించే వనకన్య విరిజల్లుల మందహాసాలు.
మనసున నవనవోత్సాహంతో
చైత్రరథానికి స్వాగతం పలుకుతున్న సుమవనాలు

మంచుపూల దుప్పటి కప్పుకున్న శిశిరాన్ని తరుముతూ
పూలతేరుపై వాసంతుని ఆగమనం.
ప్రకృతి కాంతపై వలపువిజయం సాధించాలని...
ఎల్లరకూ శుభాలు పంచాలని... 'శ్రీ'

పద్యమాలిక

తెలుగు వెలుగు పత్రికలో ప్రచురించబడిన  నా కవిత ....@శ్రీ 

వలపుల తలపుల హోలీ

|| వలపుల తలపుల హోలీ ||

ప్రతి రాత్రి నా కళ్ళతో నీ జ్ఞాపకాలు ఆడేది హోలీనే
ఎర్రనిరంగు కళ్ళకి జీరగా మార్చేస్తూ 

రవికిరణం తుషారకణాలతో హోలీకి 
ఎప్పుడూ సిద్ధమే సప్తవర్ణాలతో

నీవు నామనసుతో ఆడేది హోలీనే
అసంఖ్యాకమైన వర్ణాలను నాలో నింపేస్తూ

సాగరాకాశాలకి నిత్యం హోలీనే
ఒకరికొకరు నీలి వర్ణం పూసుకుంటూ.

మాధవుడు రాధమ్మతో హోలీ
నీలాన్ని కనకపుష్యరాగమయం చేస్తూ.

నా తీపిఊసులు నీతో ఆడేది హోలీనే
గులాబిరంగు సిగ్గులబుగ్గలకి పూస్తూ.

ఆదిత్యుని హోలీసంధ్యా సుందరితో 
చెక్కిళ్ళలో కెంజాయరంగుని చిత్రిస్తూ..

రజనీకాంతుని హోలీ నిశాసుందరితో, 
తనువంతా రజతవర్ణశోబితం చేస్తూ.

వసంతుని హోలీ
కొమ్మకొమ్మనూ వేల(వేళ్ళ) వర్ణాలతో కొంటెగా స్పృశిస్తూ.

శ్రీ కలం హోలీ...
అక్షరాల్లో సప్తవర్ణాలను నింపేస్తూ,
భావాలకి వేలరంగులు పులిమేస్తూ.
కవితా కన్యకను కోటి రంగులతో అలంకరిస్తూ...@శ్రీ 

శాకుంతలం -2.

క్రూర మృగాల సంచారం...

విషకీటకాల ఝుంకారం...

దినకరుని తేజాన్ని అడ్డుకొనే వృక్షాలు..

గలల పారే సెలయేళ్ళు...

పచ్చని గుబురు పొదలు...

సుమసంపదతో అతిశయించిన లతలు  

అవే ఆ అడవికి అందాలు...

నేల తల్లి అక్కున జేర్చుకొంది...

రాలినపూల పక్క పరిచింది...

మారుతం మెల్లగా వీచింది...

అడవి కోళ్ళు సుప్రభాతాలు పాడితే 

కోకిలలు  జోలపాటలు  పాడాయి 

మయూరాలు నృత్యంతో అలరించాయి

తేనెధారలు పెదవిపై కురిసాయి...

పండ్ల రసాలు దప్పిక తీర్చాయి...

మౌని తపం మళ్ళీ  మొదలైంది...

మేనక ఇంద్రుని కొలువు చేరింది...

ఒంటరి శిశువుకు  అన్నీ తానే అయింది...

"కారణజన్మి"కి వనదేవతే  మాతృమూర్తి అయింది...

ఆ పసిపాప ఆక్రందనం... 

మహర్షి కణ్వుని శ్రవణం...

ఒక ప్రేమకావ్యానికి ఆరంభం...

ఒక దేశ చరిత్రకు శ్రీకారం...

గోరింట తుళ్ళింత